Mijn diepe angsten zijn verdwenen – Elim

Mijn diepe angsten zijn verdwenen

Sinds ik over de liefdevolle God en over het Evangelie van Jezus heb gehoord, is mijn leven veranderd. Door Jezus heb ik nu een liefdevolle God gevonden. Door Jezus kan ik de dood accepteren en zijn mijn angsten verdwenen.

 

Ik ben geboren in 1983 in Tehran, Iran, in een orthodox Islamitisch gezin.
Voeger was ik bang voor God. De leraren op school leerde ons dat we God moesten vrezen. Ze lieten ons tapes luisteren met stemmen van mensen die overleden waren en van angst schreeuwden gilden. Dat maakte dat ik als kind heel bang was voor God. Ik was toen zeven of acht jaar oud. Die angst is gebleven. Altijd probeerde ik die angst kwijt te raken en eraan te ontsnappen, maar het lukt niet. Toch had ik ook altijd een verlangen om God te kennen. Zo ging ik soms naar de moskee, ik had dorst naar geestelijk voedsel. Mijn vader was in die tijd ook erg religieus. Later is hij hiermee gestopt en nu gelooft hij niet meer in God.

Toen ik naar de middelbare school ging, kreeg je daar een cursus Arabisch en moest je de Koran in het Arabisch lezen. Ik vond dit heel naar, niet overtuigend en ik ontkende alles wat ik hoorde.

In 2006-2007 ging ik naar de universiteit en daar kreeg ik vriendschap met een meisje. Ze was heel aardig en ze sprak veel over God. Zij vertelde me dat God liefdevol was, ze gaf me een Bijbel en een Nieuwe Testament in Farsi en Engels. Ik studeerde Engels. Ook keek ik naar Mohabat TV channel en Seth7parsTV. Als ik keek werd ik altijd geraakt door wat ik hoorde. Ik voelde de liefde van God. Dat er in het christelijk geloof gelijkwaardigheid was tussen man en vrouw.

Ik had veel vragen. Ik vergeleek voortdurend dat wat ik in de Bijbel las met de Islam. Bijvoorbeeld de liefde van Jezus voor de overspelige vrouw in Johannes 8. Dat hij haar en andere zondaars vergeeft was en is heel bijzonder voor mij.
Toen leerde ik ook mijn man kennen. Hij kwam uit een orthodox gezin. Na een paar maanden deed hij een voorstel aan mijn vader en trouwden we. Ik had zijn ouders en broers voor mijn huwelijk nooit gezien. Hij was ontwikkeld en ruimdenkend. In het begin was hij heel aardig, maar al snel pakte dit helemaal anders uit. Ik wilde ondanks alle ellende niet scheiden, maar het gebeurde toch in 2012. En toen werd mijn ellende nog erger. Als gescheiden vrouw heb je geen leven in Iran. Alles is onveilig voor je. Ik bad, las in de Bijbel, en kreeg daar wel rust door. Maar psychisch ging het bergafwaarts. Ik kwam in een psychiatrische inrichting terecht en had suïcidale gedachten. Ik kreeg antidepressiva voorgeschreven, maar nam ze niet in. Ik wilde op een natuurlijke manier genezen. Ik luisterde veel naar christelijke boodschappen via Mohabat TV en correspondeerde via internet met christelijke vrienden in Nederland. Dat hielp me erg. Ik ging ook bergbeklimmen, een fysiek zware sport, om mijn geest tot rust te brengen.
Inmiddels was ik lerares Engels geworden bij een taalinstituut. Langzaam ging het beter met me en ik ging meer lessen geven en kreeg ook private klassen, d.w.z. studenten kwamen bij mij thuis. Ze zagen dat ik anders was en vroegen ernaar. Ik zei dat ik niet meer in Islam geloofde, maar wel in een liefdevolle God. In één klas, die bij mij thuis kwam vertelde ik uitvoeriger over het Evangelie. Op het instituut was het verboden te spreken over religie, politiek en sex, maar bij lessen aan huis kon ik dat wel doen. Ik heb ook christelijke literatuur uitgedeeld, zoals het blad Rahe Salib.
Sommige studenten waren heel orthodox. Een van de meisjes, die uit een heel religieus gezin kwam, werd aangeraakt door mijn getuigenis en wilde ook graag gaan geloven zoals ik.
Maar vervolgens kwam ze niet meer naar les. Ik voelde dat er iets mis was. Op een avond kwam er een man aan de deur (ik woonde na de scheiding weer bij mijn ouders). Mijn ouders waren niet thuis. Het was de vader van het meisje. Hij begon te schreeuwen en te tieren. Ik was erg bang. Toen liet hij zijn zwaard zien om mij te bedreigen. “Hoe durf je mijn dochter te beïnvloeden”, schreeuwde hij. Hij bleef dreigen en schreeuwen en sloeg me ook in het gezicht.
Hij zei: “dit is de laatste keer dat je mijn dochter gezien hebt”. Ik ben diezelfde avond nog naar mijn zusje in Teheran gevlucht. De student belde me om haar excuses aan te bieden dat ze haar vader onder druk mijn adres gegeven had.
Ik werd door het instituut gebeld dat er iemand gekomen was om alle kluisjes van docenten te inspecteren. Ik had daar boeken die door de Islam verboden worden. Zo werd mijn leven in Iran steeds moeilijker en besloot ik naar Nederland te komen, waar een zus van mij woont.

Sinds ik over de liefdevolle God en over het Evangelie van Jezus heb gehoord, is mijn leven veranderd. Mijn diepe angsten zijn verdwenen. Door Jezus heb ik nu een liefdevolle God gevonden. Door Jezus kan ik de dood accepteren en zijn mijn angsten verdwenen. Ik doe voortdurend mijn best om alles in praktijk te brengen wat hij gezegd heeft. Ik ben maar één keer naar een huiskerk geweest. Omdat ik thuis woonde, wilde ik mijn ouders niet in gevaar brengen door teveel met andere christenen om te gaan. Ik was een overgevoelig angstig meisje, maar door het geloof is mijn leven meer in balans gekomen. Ik heb geleerd niet te hoge verwachtingen van het leven te hebben. Ik wil heel graag een rein leven leiden, zoals Jezus, ook rein in gedachten, zoals hij heeft gezegd. Kijken met zuivere en reine ogen. Ons lichaam is een tempel van de heilige Geest die in ons woont. Ik wil niet meer schijnheilig leven en roddelen.
Vroeger zag ik alleen de hel als ik aan de dood dacht, nu weet ik dat ik dan naar mijn hemelse Vader ga.

Maryam A.H. 2-12-2014